มีไว้เพื่อใช้ ไม่ใช่เพื่อโชว์

    

           ถ้วยมีไว้ใส่อาหาร แค่เพียงภาชนะรูปครึ่งวงกลมที่ไม่รั่วซึม ผิวเรียบและมีสีเดียว ก็เพียงพอจะทำหน้าที่ของถ้วยคือ “ใส่อาหาร” ทว่าในร้านค้ากลับมีถ้วยหลากสี ลวดลายวิจิตรบรรจง บางใบถึงกับมีสีทองวาววับ สิ่งฟุ่มเฟือยเหล่านี้ เกิดขึ้นเพื่อจุดประสงค์อื่นที่มากไปกว่า “ใส่อาหาร” อาจเพื่อความรื่นรมย์ เพื่อโอ้อวดฝีมือของผู้ผลิต เพื่อแสดงฐานะของเจ้าของถ้วย เพื่อแสดงความเคารพต่อแขก และมีเหตุผลอีกมากมายที่มากไปกว่า “ใส่อาหาร”

(ขอยืมภาพจาก https://www.pinterest.com/pin/302656037454553399/)

            ซึ่งสิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องทางโลก สำหรับทางธรรม ถ้วยมีไว้เพื่อ “ใส่อาหาร” ซึ่งเป็นหน้าที่อันแท้จริงของถ้วย การไปปฏิบัติภาวนาที่วัด อาศัยอยู่ในห้องขนาดเล็ก มีข้าวของเครื่องใช้รวมทั้งเสื้อผ้าเท่าที่จำเป็น ทำให้ฉันได้ใช้ชีวิตแบบมินิมอลลิสต์โดยไม่ได้ตั้งใจ พอออกจากการปฏิบัติภาวนา กลับมาสู่โลกภายนอก ฉันจึงตระหนักว่าตัวเองใช้ข้าวของเพื่อเหตุผลทางโลก ทั้งเพื่อความสุข เพื่อแสดงตัวตน และอื่นๆ

            ข้าวของแบบมินิมอลลิสม์เข้ากับทางธรรมมากกว่าทางโลก เพราะมินิมอลลิสม์คือการตัดทอนเพื่อให้เรียบง่าย ขจัดสิ่งไม่สำคัญออกไปเพื่อใช้เวลาและพลังงานกับสิ่งสำคัญ ข้าวของแบบมินิมอลลิสม์ขนาดแท้ เน้นวัสดุคุณภาพดี เพื่อให้คงทนไม่ต้องเปลี่ยนบ่อย และเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ออกแบบให้ใช้งานได้หลากหลายในชิ้นเดียว เพื่อไม่ต้องมีข้าวของหลายชิ้น สีสันและรูปทรงมีความเรียบง่าย และถ่อมตน ข้าวของที่สร้างตามแนวคิดแบบมินิมอลลิสม์อย่างแท้จริงไม่มีลักษณะโอ้อวด ทว่านักออกแบบบางคนทำให้สินค้าแบบมินิมอลลิสม์มีราคาแพงอย่างไม่สมเหตุสมผล ซึ่งกลายเป็นการโอ้อวดจำนวนเงินในกระเป๋าไปในที่สุด

            ถึงกระนั้นฉันก็ขอยืนยันว่าการออกแบบตามแนวคิดแบบมินิมอลลิสม์อย่างจริงใจนั้น คือความเรียบง่าย ถ่อมตน ใส่ใจสิ่งแวดล้อม ไม่คิดโอ้อวด และชิงดีชิงเด่นกับใคร ข้าวของต่างๆ   “มีไว้เพื่อใช้ ไม่ใช่เพื่อโชว์”