ในวีดีโอขนาดสั้นนี้ ผมจะแบ่งปันมุมมองเกี่ยวกับข้องผิดพลาดประการหนึ่ง
ซึ่งมักพบเจอในผู้คนที่เริ่มฝึกใช้ชีวิตแบบมินิมอลลิสม์
มินิมอลลิสม์ก็เหมือนปรัชญาส่วนใหญ่
ที่สามารถให้คำอธิบายได้อย่างหลากหลาย อาจมีบางคนฝึกฝนใช้ชีวิตแบบมินิมอลลิสม์โดยการมีข้าวของแค่
100 ชิ้น หรืออาจน้อยกว่า 50 ชิ้น บางคนอาจฝึกโดยการแขวนภาพวาดเพียงชิ้นเดียวบนผนังแต่ละด้านในแมนชั่น
ไม่สำคัญว่าคุณฝึกใช้ชีวิตแบบมินิมอลลิสม์แบบไหน ทว่ามีสิ่งสำคัญมากข้อหนึ่งที่ต้องจดจำไว้
มีข้อผิดพลาดร่วมประการหนึ่งที่ผมมักพบเจอ
นั่นคือบางคนใช้มินิมอลลิสม์เพื่อสร้างมาตรฐานการใช้ชีวิตที่ไม่มีทางเอื้อมถึงขึ้นมาอีกรูปแบบหนึ่ง
ในช่วงปลายปี โฆษณาใช้งบประมาณกว่าหกร้อยล้านดอลล่าห์ เพื่อสร้างภาพมาตรฐานการใช้ชีวิตที่ไม่มีทางเป็นไปได้ขึ้นมา
จากนั้นก็พยายามทำให้เราเชื่อว่าเราสามารถไปถึงมาตรฐานนั้นได้
โดยการซื้อของจากพวกเขา พวกเขาสร้างภาพวิถีชีวิต ภาพความสุข และแนวคิดต่างๆ ขึ้นมา
แล้วกล่าวว่าพวกเราสามารถมีสิ่งเหล่านี้ได้ ถ้าซื้อของที่พวกเขาขาย
ซึ่งมันไม่จริงเลย
ดังนั้น
อย่าทำให้มินิมอลลิสม์กลายเป็นอีกหนึ่งมาตรฐานการใช้ชีวิตที่ยากจะเอื้อมถึง
ซึ่งทำให้เรารู้สึกว่าต้องพยายามอย่างหนัก หรือเป็นอะไรบางอย่าง เช่น
กำแพงสีขาวหมดจด ผ้าคลุมเตียงสีขาวล้วน เต็มไปด้วยแสงสว่างจากธรรมชาติ
มินิมอลลิสม์ไม่จำเป็นต้องเหมือนแบบนั้น หากคุณต้องการก็ทำได้
แต่นั่นไม่ใช่รูปแบบมินิมอลลิสม์ที่คุณต้องทำตาม
เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งที่คุณต้องตระหนักว่า
คุณไม่จำเป็นต้องซื้อผ้าคลุมเตียงหรือโต๊ะตัวใหม่ที่มีลักษณะมินิมอลลิสม์มากขึ้น บางทีมันอาจเป็นทางเลือกที่ดีระหว่างทาง
แต่คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ เพื่อให้ได้รับอิสระภาพจากการบริโภคและครอบครองวัตถุน้อยลงมอบให้คุณ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น